Weer terug gekomen van het Surinaamse avontuur

Ik dacht er moet toch nog even een verhaaltje komen van de terugkomst in Nederland. Allereerst de reis, die viel eigenlijk erg mee. We gingen met ongeveer twintig mensen naar het vliegveld de Zanderij in een grote bus die via Amid (de taxichauffeur) geregeld was. Acht studenten waaronder ik, vlogen terug naar Nederland en de rest van de bus was gevuld met onze lieve huisgenootjes, Amid en de buschauffeur. Toen we naar de zanderij reden had ik het besef eigenlijk helemaal niet dat ik alles voor de laatste keer zag en dat ik nu echt terug ging. Op de zanderij hebben we nog gezellig met z’n allen wat gedronken en toen kwam het afscheid nemen. Het afscheid nemen was een minder leuk moment, maar velen zou ik in Groningen wel weer tegen komen dus dramatisch was het nu ook weer niet.
En dan heb je echt het gevoel dat je terug gaat. De reis viel mee, minder vermoeiend als de heenreis ook al wilde het slapen voor geen meter. Voor ik het in de gaten had, waren we veilig en zacht geland op schiphol. Ik had het Nederlandse landschap al vele malen vanuit de lucht gezien, maar deze keer was het echt heel grappig om te zien. Wat is Nederland georganiseerd en gestructureerd dacht ik, allemaal vakjes, rechte wegen, rechte straten alles is recht. Toen we weer op Nederlandse bodem waren, ging alles heel snel, paspoortcontrole, koffer halen, tot de laatste controle. Mijn hele koffer werd overhoop gehaald, elk kledingstuk en boek werd doorzocht. Ik kreeg mijn koffer niet eens meer goed dicht, maar ach chagrijnig kon ik niet zijn want ik was nu heel dicht bij mijn ouders en Dennis.
Ik liep met mijn spullen chaotisch de deur door waar aan de andere kant allemaal mensen stonden te wachten, keek wat om me heen en voor ik het wist stond daar Dennis voor mijn neus. Ik kreeg een dikke knuffel van hem en bloemen, een fijn moment was dat! En toen kwamen mijn ouders tevoorschijn, ook zo leuk! Natuurlijk waren daar ook nog mijn huisgenootjes en hun families allemaal dus het was apart om tussen al die mensen te staan. Ik verlangde naar rust met Dennis en mijn ouders dus heb afscheid genomen van mijn huisgenootjes en ben toen met Dennis en mijn ouders naar de auto gelopen.
Het voelde fijn om weer thuis te zijn, Jelle en Windy hadden me opgewacht. Ze hadden een groot spandoek voor me gemaakt en de vlag hing uit, zo lief! Ze hadden zelfs nog cadeautjes voor mij gekocht en Jelle’s kennende moet hij me dan toch wel erg gemist hebben! Jelko, Germ, Niels, Johannes, Henk en oma wil ik bij deze trouwens ook nog eens bedanken voor de welkomsbloemetjes en cadeautjes!
Het was fijn om iedereen weer te zien, thuis heb ik de diertjes direct een dikke knuffel gegeven ook was het fijn om mijn vrienden en familie weer te zien. Wat wel vreemd is, is dat ik nu weet hoe het aan de andere kant van de wereld er aan toe gaat, ik weet dat Amid weer in zijn taxi zit, de zusters weer allemaal in het ziekenhuis aanwezig zijn, Laura, Tamara en Maarten daar nog rondliepen (inmiddels niet meer namelijk), hond Driepoot in zijn hok zit en ga zo maar door, dan krijg je wel een beetje het missengevoel. Verder moest ik even wennen aan kleine dingetjes, dat ik overal weer kan pinnen bijvoorbeeld, dat de toiletten niet een euro kosten omdat dat in Suriname 1 srd was en ook moest ik wennen dat het winkelpersoneel je weer een prettig weekend wenst of in ieder geval gedag zegt. Maar inmiddels ben ik weer gewend aan die dingen en weer druk bezig met mijn leventje in Nederland, bezig met de scriptie, weer een nieuw baantje en natuurlijk blijven relaxen! :)